De dyslexie- verklaring

Achtergrond

Sinds een tiental jaren wordt voor leerlingen, bij wie na diagnostisch lees- en spellingsonderzoek is vastgesteld dat problemen/achterstanden het gevolg zijn van dyslexie, een dyslexie- verklaring afgegeven. Deze geeft recht op een behoorlijk aantal maatregelen die in de onderwijssituatie moeten worden gerealiseerd om de leerling ondanks diens beperkingen optimale kans van slagen te bieden.
De Stichting Dyslexie Nederland heeft een brochure getiteld Diagnose van dyslexie uitgegeven, een soort handleiding voor het onderzoek t.b.v. de dyslexie- verklaring. Deze kunt u opvragen bij genoemde stichting, Postbus 93, 3720 AB Bilthoven.
Voor de wijze waarop ik in mijn onderzoek van deze handleiding afwijk verwijs ik naar de pagina onderzoek/diagnostiek.

Gevolgen in het voortgezet onderwijs

Het is in dit verband interessant om kennis te nemen van het beleid van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Bij de start van het schooljaar 2002-2003 werd een nieuwe regeling ingevoerd met de bedoeling scholen voor voortgezet onderwijs in de gelegenheid te stellen een dyslexie-beleid op te zetten om leerlingen in het bezit van een verklaring te begeleiden en te leren omgaan met de gevolgen van dyslexie. Voor elke leerling met een officiële – d.w.z. door een GZ- psycholoog afgegeven – verklaring krijgt de school een bepaald bedrag en met het totaal van de gelden moet de school dan een zorgbeleid op zetten.
M.i. was dit één van de vele deregulerende maatregelen die achtereenvolgende kabinetten de laatste jaren hebben genomen. In dit geval rekende Zoetermeer/Den Haag af met de jarenlange verzoeken van ouderverenigingen om onderzoek en behandeling van dyslexie te vergoeden.
Informatie over de gang van zaken in het voortgezet onderwijs en praktische tips voor de leerling vindt u in “Dyslexie, een praktische gids voor scholen voor voortgezet onderwijs” een uitgave van het Ministerie van O, C & W.

Dyslexie-beleid als maat voor de kwaliteit van de school!

Door dit beleid is de situatie voor een dyslectische leerling anno 2004 onvergelijkbaar veel verbeterd als ik terugdenk aan de daadwerkelijke strijd, gepaard gaande met veel bloed, zweet en tranen, die dyslectische leerlingen voor het tijdperk van dit gewijzigde financieringsbeleid moesten leveren. Toen kwam er als het moeizaam ging vaak een reactie van: “Dan moet je het maar op een lager niveau proberen”. Nu wordt in de eerder genoemde publicatie gesteld, dat maatregelen die getroffen worden ten behoeve van dyslectische leerlingen goed zijn voor alle leerlingen en dat een school die goed is voor dyslectische leerlingen daarmee ook een goede school is!

Discussie

Toch wel iets om over na te denken: liggen nu begrotings-technische (lees: bezuinigingsmaatregelen) of pedagogisch- didactische motieven ten grondslag aan dit door het Ministerie ingevoerde beleid?

 

© Dyslexie Centrum Kennemerland